Ik ontmoet KristiAnus in zijn creatieve huis, met een tuintje zonder schuttingen. Want daar houdt hij niet van. Bij binnenkomst laat hij mij het stukje niemandsland naast zijn tuin zien en vertelt over een tuinincidentje met zijn buren over dat stukje grond. Vijf grote kerels rolden kunstgras uit. “In mijn boosheid over het feit dat ze kunstgras wilden leggen trad ik heel autoritair op: ‘Er komt hier nooit niet kunstgras!’ Het kwam recht uit mijn hart en ze pikten het. Het contact met hen is er alleen maar beter door geworden.”

Bovenal zichzelf

Niet zomaar een anekdote, maar een goed voorbeeld van de strijdlust waarmee KristiAnus in het leven staat. Ook niet zomaar de titel van het portretfilmpje dat vorig jaar is gemaakt door de gemeente Amsterdam omdat de Pride niet doorging

Hij is een opvallende verschijning in Noord, rebel, zorgzame man en bovenal zichzelf.

KristiAnus werd in 1950 geboren als Christiaan van der Waag, vernoemd naar peettante Christa die 101 is geworden. Het liberaal protestants gezin, waarin hij de een-na-jongste van vijf kinderen was, woonde in het minder rijke deel van Wassenaar. Na de middelbare school begon hij een rechtenstudie in Groningen, maar dat liep al snel op niets uit. ”Toen moest ik het zelf maar gaan regelen, vond mijn vader terecht. Want ja, er waren nog vier kinderen hè? Vanwege mijn seksuele oriëntatie vluchtte ik naar het tolerante Amsterdam. Ik ging werken bij de bank en volgde de opleiding voor bankdirecteur. Ik was goed in dat werk, maar vond er geen bal aan. Vervolgens deed ik de parttime sociale academie met een stageplek bij de Raad voor de Kinderbescherming. Daar kon ik blijven werken. Ik ben er 24 jaar gebleven. Later studeerde ik door als klinisch psycholoog. Ik vond dat leuk, want het ging over kinderen, opvoeden, relaties en seksualiteit, onderwerpen die me na aan het hart liggen.”

Hoe kom je aan de naam KristiAnus?

“Dat is wel een beetje een naughty thing natuurlijk. Ik las in 2008 een prachtig boek met het woord WASP, White Anglo-Saxon Protestant. Toen viel bij mij het dubbeltje: ik ben die WASP! Want protestant, wit maar atheïst. Ik veranderde mijn naam in Kristiaan vanwege de verwijzing naar Christus in mijn naam. Ongeveer drie jaar geleden trad ik op in Paradiso voor Roze 50+ waar ik al jaren ambassadeur voor ben. Toen veranderde ik mijn naam in KristiAnus. Het stond in grote letters boven mij en ik stond in iets heel spannends on stage: het was een waar statement voor de Anus. Waarom? Ik vind de anus onderbelicht, terwijl we die allemaal hebben. Ook een genotsding natuurlijk, maar met een taboe erop. Ik vind het heel grappig als mensen mij in de stad naroepen ‘Hé Kristi-Aanus!!’ Fijn dat ze daar de humor van inzien.”

Je bent ambassadeur voor Roze 50+?

“Ja, dat is een platform van COC Nederland met de ANBO voor alle LHBTIQ+-ouderen om ervoor te zorgen dat wij ons veilig voelen. Ik doe PR en woordvoerderschap. Vorig jaar heb ik even pauze genomen. Ik wil er eigenlijk mee stoppen, maar er is een schrijnend tekort aan ambassadeurs, vooral in Amsterdam en Noord-Holland. In Amsterdam hebben veel zorginstellingen inmiddels een Roze Loper. Nu breiden we uit naar de buurthuizen en wijkcentra die ook homovriendelijker moeten worden. Ik ga wel eens expres opzichtig een buurthuis in om ze uit te dagen in zichtbaarheid. Veiligheid is belangrijk, maar in de provincie Noord-Holland is het nog lang niet goed geregeld. We hebben meer mensen nodig. Heb je interesse, contact dan met www.Roze50Plus.nl ”

Als KristiAnus naar de Roze Stadsdorp borrels gaat is het zijn missie om mensen op het ‘nadenkende’ been te zetten. Want wat is nou gender? KristiAnus probeert buiten die hokjes te denken: “Het grotere doel is belangrijk, niet mijn persoon. Toen ik ophield met werken kwam ik in het bestuur van Pink Noord en bij de UvA Pride. We organiseerden van alles in een wetenschappelijk kader rondom seksualiteit. Het ging over seksediversiteit, voetbal, aseksuelen en queer people. Ik kwam ook in ‘Vrankrijk’ op de Queer dansavonden, die mij de veiligheid gaven om in een jurk, pak of zelfs in mijn blootje te dansen. Eyeopener voor mij was een gesprek met iemand waarvan ik echt niet wist of het een jongen of een meisje was. Daar gaat het om, dat het er helemaal niet toe doet.” 

Hoe noem jij jezelf?

“Tja.., toch Queer denk ik. Ik heb alle genders lief en ben ook polyamoureus. Ik ontmoet steeds leuke, lieve mensen. Een paar jaar geleden wilde nota bene Harmen, de achterkleinzoon van mijn allerdierbaarste peettante Christa, een afspraak met mij. Hij was 21 jaar en zei: ‘Ik ben queer en wil over jou een scriptie schrijven in het kader van mijn studie.’ Dat is toch een heerlijk cadeau in het leven?!”

Wat wens jij de roze ouderen in Amsterdam toe?

“Wees niet bang en probeer open en een beetje brutaal te zijn. Vergeet niet om goed voor jezelf op te komen. Ja, steek eens je nek uit en word een beetje kwaad zo nu en dan. Het RSA vind ik een enorme opsteker, omdat er zoveel vrouwen op afkomen. Die hebben dus ook behoefte aan solidariteit en openheid. Ik vind dat we het best goed doen in de buurtgroep Noord met de leuke etentjes en de digitale quiz. Ik kleed me leuk en kleurrijk. Heb een goede smaak en postuur en wil laten zien: ik ben hier! Maar misschien moet ik wat minder een flapuit zijn om anderen meer ruimte te geven. Ik voel me na het filmpje een stuk veiliger in Amsterdam Noord, hieraan meewerken was voor mijzelf dus ook goed.”