Hugo Lingeman (64) fietst. Een perfecte en gezonde hobby in coronatijd. Nu heeft hij een manier gevonden om zijn sport te verbinden met zowel een challenge als een goed doel.

Ik moest wel een drempel over

Mijn goede vriend Lode nam me eens mee naar een borrel. Ik moest wel een drempel over, vond het een boel oude mensen bij elkaar. Maar toen keek ik in de spiegel… natuurlijk hoor ik er helemaal bij! Het idee van het RSA vind ik fantastisch. En aan de andere kant van de drempel bleek het hartstikke leuk om nieuwe mensen te leren kennen. Ik zit nu in de filmclub, met Lode, Ellen en Lianne. Het vrouwencircuit kende ik eigenlijk niet, ik vind het erg leuk om daar nu mee in contact te komen.

Een middle aged man in lycra

Ik fietste vroeger al veel. Toen ik in Amsterdam kwam wonen en mijn fiets herhaaldelijk gestolen werd, stopte dat. Een jaar of acht geleden ben ik weer begonnen. In het begin had ik niks met die fietskleding, maar ook die drempel ben ik over. Ik fiets nu in complete uitrusting, van helm tot pak, een middle aged man in lycra. Met een fietsclubje doen we elk jaar een rit, ergens in het land of in Duitsland. Het is gezellig om met iemand te fietsen – ik fiets vaak met Lode, maar alleen is het ook heerlijk. Mijn hoofd raakt helemaal leeg, ik kan puur genieten van de omgeving. 100 kilometer is dan opeens voorbij, zo ontspannend is het. Het wordt een fysieke verslaving, ik móet op die fiets. Eigenlijk was ik nooit zo’n sporter, maar ik vind het gewoon lekker!

Digitaal schouderklopje

Ik ben geen racer, doe het rustig aan. De fitness-app Strava gebruik ik heel fanatiek. Zo weet ik precies hoeveel ik heb gefietst en waar. Van huis uit zijn de rondjes zo langzamerhand wel uitgesleten. Al een paar jaar fiets ik daarom regelmatig door het hele land: van Markermeer tot de Friese Elfsteden, het Groene Hart, de Lingeroute en een Ronde Nederland in etappes. In de app zitten allerlei doelen waar je naar kunt streven, bijv. een zoveel kilometers per maand. Je krijgt een digitaal schouderklopje als je iets gehaald hebt. Slaat nergens op, maar toch leuk. Mijn doelafstand voor 2020 was 5200 kilometer, maar mede dankzij corona zit ik nu al boven de 6000.

                      

Gatenkaas

In september kwam ik, onderweg met de trein naar Rotterdam (om van daaruit langs de rivieren naar Nijmegen te fietsen), een vader en zoon tegen, die me vertelden over de long term challenge, https://www.longtermnlchallenge.nl/ (website van Frank van Moorsel), een uitdaging om 355 gemeenten in Nederland aan te tikken. De keuze was snel gemaakt: dit ga ik doen! Op de Strava-app, die je kunt koppelen aan de website, kon ik zien dat ik al een eind op weg was in de challenge. Het land bleek voor mij een gatenkaas met een grote blinde vlek. Die laatste heb ik vooral in Brabant en Limburg, de gaten zitten door het hele land. Zo had ik al vaak door het Rivierenland gefietst, maar Culemborg, Houten en Tiel net gemist. De website biedt ook daar uitkomst: als je een nieuwe route plant, kan je op de site checken of je daarmee de gemeenten dekt die je wilt scoren. Onderweg goed uitkijken dat je geen gemeente mist, dat is wel een beetje mijn angst! De afgelopen weken heb ik er weer dik 50 kunnen afvinken. Met nu nog 68 gemeenten te gaan zal ik in het voorjaar 2021 finishen.

Eén en één is drie

Ik help de kinderhulporganisatie Net4kids met online marketing. In september lanceerden we een site om een fondsenwervingsactie op te zetten. Het was een no-brainer om op die site ook zelf aan de slag te gaan en sponsors te vinden voor een project in Tamil Nadu, India.


Zo komt het allemaal mooi samen: op de fiets nog meer plekken ontdekken, een cool lijstje aftikken voor de challenge én een fondsenwerving voor kinderen in India om die een fatsoenlijk toekomstperspectief te bieden.

Alle kleine (en grote) beetjes zijn zeer welkom: https://www.net4kids.org/hugo