Interview met Niels Wolf
Nanja Bushoff sprak in 2016 uitgebreid met Niels, ook deelnemer van het eerste uur.

Hoe is jouw betrokkenheid bij het Roze Stadsdorp ontstaan?
Die is ontstaan omdat ik zelf ouder word. Het is grappig, vroeger las ik als jongen de woorden oud-roze en roze-rimpel of zoiets in krantjes van het COC, en dat vond ik zo vreselijk dat ik altijd dacht: daar wil ik nooit bij horen.
Totdat ik via Ineke (Ineke Kraus oprichtster RSA) die ik via tennis ken, over het Roze stadsdorp hoorde; dat klonk veel sympathieker.
Ik ben deze zomer 65 geworden en krijg mijn AOW en pensioen pas over negen maanden. Ik dacht het is toch wel eens goed om aan te schuiven bij mensen die daar ook mee te maken hebben, die in hetzelfde proces en dezelfde levensfase zitten.
Ik werk op dit moment nog gedeeltelijk. Ik ben wel geschrokken toen ik me realiseerde dat het opeens al zover was.
Bij alles dat je nu moet regelen heb ik het gevoel dat je heel goed moet opletten of je als het ware wel het juiste kaartje koopt voor de juiste coupé in de juiste trein, want als je het niet goed regelt en de trein gaat rijden en jij zit er niet goed in dan ben je wel de pineut. Ik vind deze levensfase net een reis naar de laatste bestemming. Je gaat wel door mooie landschappen, maar je moet zorgen dat je de reis goed geregeld hebt.
Het leuke vind ik dat er bij het RSA mensen van vijftig tot tachtig komen. Aan de andere kant vind ik dat ook best confronterend.
Het is een kwestie van je mindset veranderen om te beseffen dat je daar gewoon bij hoort. Soms wil ik trouwens even nergens bij horen, ook niet bij alle roze mensen. We maken deel uit van het geheel en het onderscheid tussen roze en niet roze voel ik niet zo.

Jij zit in de borrelcommissie van het RSA?
Ja, ik werd gevraagd door Marijke. Ik dacht als ik zoiets doe dan blijf ik meer betrokken en raak ik makkelijker in gesprek met iedereen, dat spreekt me aan.
Zo ben ik ook voorzitter van onze tennisclub geworden (Smashing Pink).
Wat ik niet wil is in zo’n roze woonproject wonen bij bijvoorbeeld de Hallen. Hartstikke leuk en goed voor de mensen die dat willen, maar ik wil ‘breed’ blijven wonen, tussen hetero’s en homo’s, jong en oud. Als je alleen met ouderen woont is straks iedereen misschien heel oud en wie zorgt er dan voor wie? Het Roze Stadsdorp moet wat mij betreft open staan voor iedereen die zich ‘senior’ voelt, daar hoeft van mij geen leeftijd aan te hangen.

Hoe gaat het met de borrels?
Heel goed. Ik vind het leuk om mede gastheer te zijn bij de borrel, mensen te verwelkomen en op mensen af te stappen waar ik anders niet op afgestapt zou zijn. Zo sprak ik bijvoorbeeld met iemand die vroeger in het Europees parlement heeft gezeten en ze vertelde wat ze allemaal gedaan heeft, dat vond ik heel bijzonder! Op een andere manier waren we elkaar nooit tegen gekomen. Ik denk dat we aan kracht gewonnen hebben door mensen persoonlijk te benaderen, dat leidt tot contact. Marijke (een van de andere leden borrelcommissie) is daar heel goed in. Misschien kunnen we, nu de borrels goed lopen, het verwelkomen van gasten iets meer loslaten. Wat ik bij de borrel van het RSA ook leuk vind is de prettige verhouding man /vrouw.  Wel opvallend is dat mannen en vouwen vaak apart gaan zitten. Op de tennisbaan zie ik dat overigens ook.

Waar zijn de komende borrels?
Volgende keer nog in de Oude Schaeper. Sommigen zijn erg enthousiast over het Volkshotel. Anderen willen KNSM eiland wel eens proberen, is best ver, net als IJburg. Misschien moet het toch een vaste locatie worden als er nog meer mensen komen. In de zomermaanden moet het in ieder geval ergens zijn met een groot terras.

Is het lastig om nog gedeeltelijk te werken tussen veel gepensioneerden?
Het valt mee omdat ik aan het afbouwen ben. Ik wil wel (betaalde) klussen blijven doen, maar daarnaast ook meer vrijwilligerswerk zoals bijvoorbeeld vluchtelinggezinnen helpen hier verder te komen. Iets zinvols dat ook betekenis geeft aan mijn eigen verdere leven nu, en een bijdrage is aan onze samenleving.

Dat hoeft niet voor roze mensen te zijn?
Voor mijn buren doe ik ook boodschappen als het nodig is. Belangrijker is voor mij dat er een klik is en je gewoon op elkaar kunt rekenen als dat nodig is.
Ik vind de bijeenkomsten van het RSA leuk, maar ik pleit voor zo veel mogelijk openheid naar de buitenwereld. Dat is de context waarin ik leef. Ik heb zelf nooit strijd of tegenstand gehad om te mogen zijn wie ik ben en ik merk dat mensen die dat wel gehad hebben, anders in dit proces zitten. Ze voelen zich misschien veiliger en meer geaccepteerd in een roze groep.

Jij bent heel actief. Hoe hou je dat vol. Hoe doe je dat. Kost je dat moeite of gaat dat vanzelf.
|Nee, fysiek ben ik gelukkig nog sterk, en ik heb altijd veel gedaan, en ook vaak naast elkaar gedaan. Ik heb in de seventies theaterschool gedaan en in dat vak moet je best hard werken. Als wij een productie gingen maken dan waren we een week of zes op een zolder en dan ben je op de meest gekke tijden aan het werk met daarna de spanning van op de bühne staan. Dat heeft me ook discipline gegeven om als ik moe ben er toch weer door heen te gaan. Dat is natuurlijk in meer beroepen zo, maar ik heb een enorme drive gekregen van dat expressieve gedoe.

Dus het vliegt je niet aan dat je zo nu en dan zo druk bent.
Nee, maar ik heb ook rustmomenten en zit heel vaak alleen thuis te werken. Bovendien tennis ik veel. Ik heb ‘s avonds veel minder afspraken dan vroeger. Naarmate ik ouder wordt ben ik meer een einzelgänger geworden.

Zie je je nog samen met iemand?
Ja, dat zou ik nog wel leuk vinden. Ik denk niet zozeer aan samen wonen, maar aan samen leven, een latrelatie, andere intimiteit, dat mis ik soms wel in mijn eentje.
Mijn motto nu ik ouder ben geworden: je hebt niet iemand, zoals ik dat vroeger dacht, maar je bent met iemand. Ik wil ook bij het ouder worden graag feedback. Je ziet sommige mensen erg kritisch oud worden, zonder dat ze daarin gecorrigeerd worden.
Ik zoek wel iemand die me aan vult, en andersom.

Voor mij is seks minder belangrijk geworden, hoe is dat bij jou?
Het is grappig dat je dat zegt. Ik heb het binnen onze (RSA)club maar met weinig mensen over seks en seksualiteit gehad. Het is misschien een mooi onderwerp voor een themabijeenkomst. Is natuurlijk ook eng, maar ik zou er toch wel eens over willen praten. Hoe beleven anderen dat, is het minder geworden en compenseer je dat dan met extra (andere) intimiteit. Ik vind het beleven van seksualiteit anders nu ik ouder word. Tja, ook je lichaam is niet meer wat het was toch?

Even een sprong. Hoe vind je dat het Roze Stadsdorp nu loopt?
Voor zover ik het zie denk ik dat goed loopt. De mensen zijn enthousiast om elkaar te ontmoeten  En als je elkaar beter leert kennen en vaker gaat ontmoeten dan zal het zich meer verdiepen. Ik dacht eerst bij de buurtborrel, die Ineke in onze buurt heeft georganiseerd: wil ik dat. Ik vind een borrel (van het RSA) in de maand genoeg. Nog steeds. Maar ik kreeg net de uitnodiging of ik vanuit mijn vak  als trainer, mee wil denken over hoe we de volgende keer zullen inrichten. Dan gaan bij mij de lampen aan, wat wil ze. Ik wil daar geen rondjes gaan doen zoals in mijn werk. Ik zou het juist informeel willen houden. Dus ik ga nog een keer en wil ook wel helpen voorbereiden, maar ik wil niet elke keer gaan of moeten komen. Het is open en vrij voor wie wil. Misschien als er eens een bepaald thema is dat ik zal gaan.

Het zou natuurlijk kunnen dat de centrale borrel op een gegeven moment niet meer bestaat en dat er alleen nog buurtborrels zijn.
Ik opteer echt voor de centrale borrel, die vind ik leuk met zeer gevarieerd publiek. Dat spreekt me aan. Die buurt/postcodeborrel is kleiner en ik ben een beetje huiverig, mede door het oude vormingswerk waarin ik voeger zat, dat je dan met elkaar van alles moet.

Denk je dat we meer moeten gaan samenwerken met roze organisaties?
Nou, misschien niet alleen met roze, maar juist ook met andere organisaties. Zodat anderen er ook aan gewend raken dat roze er is. Ik vind het niet goed is als we ons teveel afzonderen. Ik zou het heel leuk vinden als we eens een borrel organiseren in een wat grotere ruimte waar iedereen een vriend of vriendin kan meenemen die voor hem/haar belangrijk is en die ook wil laten kennismaken met RSA.

Wat is voor jou nabuurschap?
Nabuurschap is voor mij naar elkaar omkijken. Maar ik heb mijn eigen vriendenkring en die kan zeker ook uitgebreid worden maar dat komt dan vanzelf.

Ben jij nu betrokken bij nabuurschap? Heb jij mensen voor wie je wat doet?
Eind vorig jaar zijn mijn beide broers kort na elkaar overleden. De impact die dat heeft op mijn leven is groter dan ik had vermoed. Ik ging vaak naar Apeldoorn, waar mijn ene broer woonde, mee naar het ziekenhuis, mee naar de gesprekken met artsen en praatte met zijn kinderen. Hij was gescheiden dus ook alleen. Dat heeft drie jaar geduurd. Dat is geen nabuurschap, maar wel zorg. Ik heb gezien wat een ziek iemand nodig heeft. Ik had een hele goede band met mijn broer, en ik denk dat de klik tussen mensen het belangrijkste is om er voor elkaar te kunnen zijn. Niet de fysieke afstand, hoewel dat voor sommige mensen wel lastiger is, dat begrijp ik goed.

Hoe ziet het RSA er over twee jaar uit?
Het zal zich meer settelen. Misschien slankt het wat af. Er zullen mensen zijn komen shoppen, die hebben nu een of twee contacten en die vinden dat wel genoeg en die haken weer af. Er zullen nieuwe mensen bijkomen. Het belangrijkste vind ik dat we ons elan behouden en niet vastroesten. En ik zou het leuk vinden als we er zo nu en dan andere mensen bij vragen die niet Roze zijn.
Wat ik ook leuk vind binnen het Roze Stadsdorp zijn de diverse activiteiten, er is voor iedereen wel wat te doen.

Dus je bent niet bang dat het RSA als een kaars uit dooft?
Nee, ik denk dat de kaars blijft branden; ik vind het leuk zoals het nu gaat.

Zou je in het bestuur willen van het RSA. We gaan een vereniging worden.
Even nog niet. Ik zit nog een jaar in het bestuur van Smashing Pink. Misschien dat ik het daarna leuk vind om ook hier verder mee te denken. Nou ja, als het nu nodig is, stap ik er in.

Heb je nog ideeën voor het RSA?
Een kledingruilbeurs lijkt me leuk, en ter plekke passen, doe je mee?
Wat ik ook best leuk zou vinden is een soort ontmoetings/date-afdeling op onze site. Een soort afspraken rubriek waar je een oproep kunt plaatsen in de trant van: wie heeft er zin om mee uit (eten/theater etc.) te gaan vanavond. Dat is toch iets anders dan vraag en aanbod. Het ontmoeten van mensen en het vinden van een ‘gezel’ gaat voor veel ouderen steeds moeilijker.