De Pridewalk Amsterdam 2022


foto: Anita van Nuenen

Het was alweer een vijftiental jaren terug dat ik meeliep in de Pridewalk. Ik had niet meer zo’n behoefte om luid yellend en vlaggend te getuigen van mijn trotse lesbisch zijn. Door de jaren heen is het voor mij een soort van vanzelfsprekend geworden...

Toch liep ik dit jaar mee. Zin om mezelf weer aan te sluiten bij een actie, een beweging. In deze krankzinnige wereld wil ik weer de straat op, met de klimaatmars, met de Pridewalk.  

We verzamelden bij Scheltema, de opkomst was niet die van een roze borrel. Jammer wel, àls je dan meeloopt, dan hoop je tussen een grote groep bekenden te lopen. Oké, rustig dus, met een paar mensen onder een beschaafd Roze Stadsdorp spandoekje. Had ook wel wat.

De gehele opkomst was daarentegen overweldigend! Vreemd, achteraf kan ik nergens een aantal vinden. De NOS heeft geen bericht. ‘Enkele duizenden’ wordt op internet vaag gemeld.

Maar het was massaal! Luid, vrolijk, kleurrijk, brutaal, politiek! Met een groot internationaal karakter, queers van over de hele wereld, velen met een vlag van het land van herkomst. In het Vondelpark vormen zij tot slot een indrukwekkende vlaggengalerij waarbij staat vermeld welke straf er in hun thuisland staat op homoseksualiteit. Dat is schrikken, je weet het wel… zo ongeveer, maar dat er nog zo véél landen zijn waarin je beter niet geboren kunt worden…

We are her, We are queer, Refugees are welcome here!

We liepen achter de groep COC-cocktail, waar ik tot nu nog niet van had gehoord… Het COC, nog altijd alert en actief en nu ook van groot belang voor de lhbti+ asielzoekers. Respect. Een prachtige kleurrijke groep, goed zichtbaar, gehuld in knalroze T-shirts.

De stoet blijkt in de loop der jaren veel diverser geworden, de genderdiversiteit is goed zichtbaar. De vrouwen ook vrijer, diverser en brutaler, geweldig!

Ze zijn er gelukkig nog wel, de leernichten en de kleurrijke drag-queens, maar daarnaast is er heel wat ‘nuance’ en creativiteit zichtbaar. Een prachtige representatie van ‘My gender, my Pride’. 

Het is voor mij nog even wennen maar ik vind het boeiend! Het non-binaire zo aantrekkelijk en spannend. Ik moet bekennen dat ik soms nog steeds zoek naar de biologische basis…, maar hoe meer nuance ik zie, hoe meer ik dat los kan laten en hoe vrijer ik daar zelf in word. Wat mij betreft was dat de waarde van deze Pride en ik ben blij dat ik er getuige van was.



foto: Jan van 't Hoff