Op een zonnige lentemiddag betreed ik via een kolossale voordeur een schitterend nieuwbouwpand in stadsdeel Oud-West: De Roze Hallen. Ik ben benieuwd hoe huidige bewoners terugkijken op de startjaren en hoe het leven in de woongemeenschap nu vorm krijgt. Na het gesprek met Karin en Josee (zie Flamingo-juni) spreek ik Chris (60) en Bert (57) in het mooie strak ingerichte appartement van Chris. 

De Roze Hallen is het eerste zelf vormgegeven LHBTI-appartementencomplex in Nederland en misschien wel in Europa. De groep eigenaren bestaat uit negen vrouwen en negen mannen. In 14 wooneenheden wonen vier stellen en tien alleenwonenden. De leefgemeenschap bestaat sinds maart 2018. Karakteristiek voor de leefomgeving in de Roze Hallen is nabuurschap waarin verantwoordelijkheid en zorg voor elkaar worden gedeeld en waarin 'anders zijn' vanzelfsprekend is. Zie https://rozehallen.nl/onsverhaal/ en de uitgave: Coöperatieve Vereniging de Roze Hallen ‘tien hekwerken, een feest van diversiteit’ sept 2018.

Genderidentiteit

Bert
Ik zie mezelf gewoon als vrijgezelle homo. Ik werk als adjunct-directeur op een basisschool en als schoolopleider, gericht op PABO studenten. Ik ben vanaf het begin betrokken; ik kende Karleen, Josee en Chris. Ik vond het concept aantrekkelijk: zelfstandig wonen en toch een band met elkaar hebben. Ik woonde op de Lauriergracht in tochtige oudbouw en kon daar op de langere termijn niet blijven. Ik wil in de Roze Hallen oud worden; mijn appartement is daar helemaal op toegesneden.

Chris
Ik noem mezelf queer, omdat ik niet uit de voeten kan met het M/V onderscheid. Ik werk bij stadsdeel Zuid en werk aan buurten waar iedereen zich welkom kan voelen. Via het werk kende ik Karleen. Een aantal anderen kende ik uit de scene van jaren geleden. Na mijn scheiding was ik toe aan iets nieuws. De gezamenlijkheid in de woonvorm van de Roze Hallen spreekt me aan, je hoeft geen plek meer te veroveren. We delen een coming out en je hoeft niet alles uit te leggen.

Vergaderingen waren een crime

Bert
In het begin was het een heftig proces, over álle details zijn discussies gevoerd. In de startfase ging het ook veel over geld. In deze groep mensen, met een sterke onderlinge dynamiek, was mijn vaste grap ‘Als alles klaar is, dan doet iedereen de deur achter zich dicht en willen we niets meer met elkaar te maken hebben’. Het is heel belangrijk geweest dat we goede democratische besluitvormingsprocedures hadden. Jos Holtkamp was onze externe voorzitter en heeft veel bijgedragen. We zijn hem erg dankbaar. Dat we ‘ons meer verwonderen over elkaar in plaats van ons aan elkaar ergeren’ is nu een mooi motto. Het is echt supergaaf dat we het voor elkaar hebben gekregen. De gemeenschappelijke ruimte heeft veel discussie en geld gekost. Nu die ruimte er is, wil ik er een succes van maken.

Chris
In de startfase waren Karleen, Lonneke, Leo en ik het Dagelijks Bestuur van de coöperatie. Wij hadden de rol van ontwikkelaar, hebben bergen werk verzet en een goede klus geklaard. Ik ben eigenlijk van het sociale en de communicatie, maar het ging toen allemaal over fysieke zaken. Ik heb er veel van geleerd. Bij de oplevering is de coöperatie overgegaan in een VVE. Wij zijn een stelletje ego’s, dat mag wel minder. Vergaderingen waren een crime. Ik was vaak doodop na een VVE-vergadering. Ik wil graag iets met ‘deep democracy’ doen om de kwaliteit van onze besluitvorming te verbeteren. Zodat we meer gedragen besluiten gaan nemen en de groef ‘ik heb gewonnen; ik heb verloren’ gaat slijten.

Allemaal boeiende mensen

Bert en Chris
De VVE heeft nu uitsluitend een zakelijke context. Door de digitale werkwijze verloopt het minder heftig. Nu het zakelijke veel kleiner is geworden, wordt het sociale gelukkig veel groter. We proberen nu ons gezamenlijk wonen vorm te geven, met als belangrijk uitgangspunt: hoe kunnen we iets voor elkaar betekenen? We hebben nu drie contactpunten: de VVE zaken op de mail, een app voor zakelijke berichten en een app voor de gezellige berichten.

In maart 2020, vlak vóór de corona crisis losbarstte, hebben we een Pink Borrel met een spelletjesmiddag georganiseerd samen met buurtgroep Oud-West van Roze Stadsdorp. Buurtbewoners waren welkom. Het was een succes! In de startfase hebben we veel vergaderd in Huis van de Buurt De Klinker. De buurt voelt veilig met goede contacten.

Sinds kort eten we een keer per week samen. Het is een open afspraak, wie wil kan komen. Daardoor komen we elkaar op een andere manier tegen en wordt ons onderlinge contact beter. We hebben het gevoel dat we in een opbouwfase zitten. Als individuen zijn we allemaal boeiende mensen. Belangrijk is om op zoek te blijven naar verbindingspunten.

Hekjeswerk

Bert en Chris
Hoe gaan we de speciale identiteit van ons pand laten zien? Dat was een lastige discussie. Ook bleken diverse kunstuitingen mogelijk; bijvoorbeeld een projectie op een deel van de voorzijde van het pand. In het Tien Hekjes kunstproject heeft iedereen een vertaalslag gemaakt van eigen waarden en normen in een grafisch beeld. Zo is naar ieders tevredenheid een divers hekjeswerk ontstaan. Aansluitend op de lange Amsterdamse traditie van versieringen aan de voorgevel, laten de bewoners hiermee de roze identiteit van het pand zien aan de buitenwereld.