“Genieten op IJburg”

Met haar eerste lesbische relatie kreeg Wil in 1975 een dochter. Na een roerig liefdesleven leeft Wil (76) alweer 26 jaar samen met Marja (74).

Zij vormen met hun drie dochters en hun kleinkinderen een samengestelde familie. Als oma’s hebben zij hun transgender kleinkind goed kunnen steunen bij zijn transformatie.

Het moest voor ons beiden kloppen

In 1996 kochten zij hun eerste gezamenlijke huis in de Watergraafsmeer. Na hun pensionering wilden ze verhuizen. Marja wilde meer uitzicht en buiten wonen. Wil, geboren op Ameland, maar sinds haar derde levensjaar wonend in Amsterdam, wilde Amsterdam niet uit. Hun volgende woonplek moest voor beiden kloppen. Dat lukte uiteindelijk in 2016, na drie jaar zoeken. Ze konden een vrije kavel kopen op IJburg, waar ze naar eigen inzicht een huis op lieten bouwen. Het is ruim en licht en heeft aan twee kanten uitzicht op het IJmeer. Bovenop de garage heeft Marja een riante tuin laten aanleggen, die grenst aan de woonkamer met keuken. Die tuin biedt, zeker in deze coronatijd, veel extra’s. Ze wonen nu met veel plezier op IJburg, waar zij onderdeel zijn van een leuk roze netwerk. Door het hoge lesbo- en homogehalte, voelen ze zich extra thuis.

Mantelzorg alleen voor mensen van wie ik houd

Voor de echtgenoot van een goede vriendin van haar moeder was Wil 12 jaar mantelzorger. Deze man, streng gereformeerd, had geen familie of bekenden meer. Vanwege de vroegere band met haar ouders voelde Wil zich verantwoordelijk voor zijn wel en wee. Hij was een lastige, uiterst conservatieve man, die zij voortdurend moest corrigeren in zijn vooroordelen. Natuurlijk ook over homoseksualiteit. Wil regelde dat hij in een verzorgingshuis werd opgenomen. Uiteindelijk werd haar tweewekelijks bezoek wekelijks. Toen hij twee jaar geleden overleed, heeft Wil vanuit de grond van haar hart besloten nooit meer voor mensen te zorgen van wie ze niet houdt!

Iedereen popelt om weer te gaan werken

Wil is 40 jaar bedrijfsmaatschappelijk werker geweest. Zij heeft veel bedrijven van binnen gezien en is allround in haar vakgebied. Begonnen in het Amsterdamse Havenbedrijf, werkte ze bij de Belastingdienst en stapte op haar 56ste over naar de Fortisbank. Daar moest een nieuwe Arbodienst worden opgezet. Op haar 64e ging Wil met pensioen. Daar zag ze behoorlijk tegenop, maar het wende snel.

Als freelancer begeleidt zij nu incidenteel cliënten. Hiervoor wordt zij vanuit haar professionele netwerk gevraagd. Sinds kort biedt zij een helpende hand bij de begeleiding en re-integratie van medewerk(st)ers met corona van een grote zorginstelling. Met 30 cliënten, die positief zijn getest, onderhoudt ze nu telefonisch contact. Het valt Wil op hoeveel hart haar cliënten hebben voor de zorg. Ze staan te popelen om weer aan het werk te gaan!

Langzamer leven in corona tijd

Het leven is veel rustiger geworden. Wil vloog vroeger van de ene afspraak naar de andere om haar grote netwerk met veel warme contacten te onderhouden. Nu is er meer tijd om te genieten van huis, tuin en samenzijn. Via Zoom houdt ze nu contact met verschillende groepjes, waarmee ze regelmatig beeld-belafspraken heeft. Op haar to-do lijst staat meer bewegen en wandelen. Dat voornemen spreken Wil en Marja regelmatig naar elkaar uit. Daar blijft het té vaak bij.

Recent hebben ze met hun drie dochters (één van Wil en twee van Marja) tijdens een etentje hun wensen rondom het levenseinde besproken. Hoewel dat goed voelde, vinden ze het leven nog zo aangenaam en prettig, dat ze beiden hopen dat dát nog ver weg is.