Op een zonnige lentemiddag betreed ik via een kolossale voordeur een schitterend nieuwbouwpand in stadsdeel Oud-West. In de hal vermeldt een bescheiden naamplaat ROZE HALLEN en sieren kleurrijke foto's de wand. Ik spreek Josee (74) en Karin (62). De leefgemeenschap Roze Hallen bestaat nu drie jaar. Ik ben benieuwd hoe zij terugkijken op de startjaren en naar hoe het leven hier nu vorm krijgt.

 

Negen vrouwen en negen mannen

De stichting OutForever, gericht op wonen voor een nieuwe generatie homomannen en lesbische vrouwen, brengt in 2014 belangstellenden bij elkaar, 55-plussers met een focus op gemeenschappelijkheid en zorg. Begin 2015 wordt een coöperatie opgericht en eind 2015 start de bouw. De oplevering vindt plaats in maart 2018. Zie https://rozehallen.nl/onsverhaal/ voor de geschiedenis van dit project.

De appartementen variëren van 50 tot 120 m2. Alles wordt casco opgeleverd. De indeling en aanschaf van keuken en badkamer doen de bewoners zelf. Het delen van zorg krijgt vorm in het gemeenschappelijke appartement met royale keuken, douche/toiletruimte en wasmachines voor algemeen gebruik. Hier wordt vergaderd en gegeten. Gasten en verzorgers kunnen er logeren.

De Roze Hallen is het eerste zelf vormgegeven LHBTI-appartementencomplex in Nederland en misschien zelfs in Europa. Karakteristiek voor de leefomgeving in de Roze Hallen is nabuurschap waarin verantwoordelijkheid en zorg voor elkaar worden gedeeld en waarin 'anders zijn' vanzelfsprekend is.

De groep eigenaren bestaat uit negen vrouwen en negen mannen; voor deze 50/50 verdeling is bewust gekozen. In 14 wooneenheden wonen vier stellen en tien alleenwonenden. Voor twee jonge homomannen is recent een uitzondering gemaakt op de 55+ norm, daarom liggen de leeftijden nu tussen 33 en 74 jaar. Drie bewoners zijn gepensioneerd, de rest is jonger en werkt.

Samenwonen in een roze leefgemeenschap

Ik spreek met Karin en Josee in het compacte, gezellige appartement van Karin over hun leefsituatie, de keuze voor Roze Hallen en hun genderidentiteit.

Karin

Mijn vriendin woont in Groningen en ik leef afwisselend daar en hier. Met mijn ex deel ik een dochter. Ik ben als trainer van ondernemingsraden en mediator in dienst bij SBI Formaat. Het merendeel van mijn werk verloopt nu helaas digitaal. Ik woonde in Castricum en wilde terug naar Amsterdam. Af en toe heb ik praktische hulp nodig omdat ik moeilijk loop. Dat was de aanleiding voor deelname. De gezelligheid en onderlinge contacten spraken me aan. Het was fijn dat mijn buren me spontaan hulp aanboden. Als ik nu jong zou zijn, zou ik me non-binair noemen. Het mannelijke en vrouwelijke kan ik niet onderscheiden in mijn persoon.

Josee

Ik leef samen met Karleen, initiatiefnemer en trekker van Roze Hallen. We hebben samen besloten: dit gaan we doen! Ik heb twee kleinkinderen van 8 en 10, die hier graag komen. Karleen heeft een dochter in Antwerpen die vaak komt logeren. Recent ben ik medisch gekeurd en is mijn rijbewijs voor 5 jaar verlengd. Blij mee! Sinds de coronacrisis zijn al mijn vrijwilligersactiviteiten gestopt. Ik ben uit het GALA-koor en zing voor mijn plezier in een klein koortje. Mijn agenda is leeg en dat levert veel op. In de laatste fase van mijn leven wil ik meer bezig zijn met dingen die ik belangrijk vind en die mijn leven betekenis geven. Contacten zijn intensiever. Ik lees veel en zoek foto's uit. Samenwonen in een roze leefgemeenschap is altijd een wens van mij geweest. Ik noem me homoseksueel, ik houd niet zo van ‘lesbisch’ en van hokjes. Als ik nu jong zou zijn, dan zou queer als groepsbegrip voor ‘niet hetero’ goed bij mij passen.

Met wilskracht doorzetten

Josee

In de gezamenlijke vormgeving van het pand kwamen alle verschillen op tafel. Er was veel strijd om geldzaken, ieder heeft andere voorkeuren en emoties. Ook blijkt veiligheid een belangrijk fundament. Hoeveel of hoe weinig wil je omgaan met je buren? Wat moet voor jou privé blijven en wat zou je gemeenschappelijk willen? Hoe wil je ouder worden inrichten? Essentieel voor mij is dat we buren zijn en geen vrienden. Daardoor zijn zakelijke geschilpunten gemakkelijker te bespreken.

Karin

Ik ben voorzitter van onze VvE. Er zijn veel regelzaken en stevige geschilpunten. Daar kan ik goed mee omgaan. Echt àlles is een discussie: naambordjes, deuren, kleuren. Ik wilde strijdbaar naar buiten treden als roze leefgemeenschap, maar andere buren zoeken veiligheid en zijn terughoudend. Voordeel van een groep van 18 is dat ik bij iedereen persoonlijk langs kan gaan om overeenstemming te verkrijgen. We hebben veel juridische en financiële expertise in huis. Vanaf voorjaar 2015 hebben we iedere zondagmiddag vergaderd. De afspraak was onze wilskracht aan te spreken om door te zetten. Na elke vergadering gingen we het café in.

We gaan ontspannen met elkaar om

Kort na de start is Leo onverwacht overleden. Hij was vanaf het begin actief. Enkele bewoners zijn ernstig ziek geweest en nu nog. De onderlinge betrokkenheid is sterk toegenomen. In de huidige fase zijn we aan het settelen. We zoeken nu spontaan contact met elkaar, terwijl we veel ruimte houden voor privacy. In de Roze Filmweek hebben we samen films gekeken. Sinds kort eten we één keer per week samen, voor wie wil. Dat bevalt goed. We gaan ontspannen met elkaar om. We gebruiken twee appgroepen: één voor functionele zaken, bijvoorbeeld de glazenwasser, de ander voor trivia.

Er is een lijst van geïnteresseerden voor Roze Hallen. Ons project heeft individueel juridisch eigendom als basis. Gek genoeg spelen er verwachtingen rondom lage prijzen, maar de prijzen zijn gewoon marktconform. Er staat nu een appartement te koop van 92 m2 voor € 750.000,-, dat is inclusief 1/14 deel van de gemeenschappelijke ruimte en tuin. Door een vaste verkoopprijs zorgen we ervoor dat er niet 'overboden' kan worden. De LHBTI-leefstijl is voorwaardelijk voor deelname.

Met dit huis, onze woonformule en de omgeving blijven wij forever young en out!

In de Flamingo van augustus volgt deel 2 van dit tweeluik, een interview met bewoners Chris en Bert