Interview met Tom Bijlmer
Nanja Bushoff voert een mooi gesprek met Tom Bijlmer, deelnemer aan het Roze Stadsdorp Amsterdam van het eerste uur.

Hoe ben je bij het Roze stadsdorp Amsterdam (RSA) gekomen?
Ik ken Ineke en ik heb ooit gereageerd op een oproep, waardoor ik in het adressenbestand ben gekomen. Ik was bij de tweede plenaire bijeenkomst en toen Marijke met het leuke idee kwam om te gaan borrelen heb ik me daar bij aan aangesloten.

Ben je actief binnen het RSA?
Bij de borrelcommissie doe ik de uitnodigingen en de Facebook pagina.

Hoe belangrijk is Facebook voor het RSA?
Heel belangrijk. Facebook is een makkelijke manier om een groep mensen te benaderen, mensen kunnen elkaar ook tippen; voor de borrel werkt het als een soort zwaan kleef aan gebeuren. We begonnen met 70 mensen en nu zijn het al 250 die elke keer de uitnodiging krijgen van de borrel, dus buiten het circuit van de nieuwsbrief. Mensen kunnen via Facebook ook iemand uitnodigen. Of op het moment dat ik aangeef op Facebook dat ik naar de borrel ga, en ik zit in de berichtenstroom van iemand anders, dan kan dat een uitnodiging zijn voor iemand om ook te komen.

Voelt Facebook voor jou veilig?
Ik gebruik het vooral voor borrels en voor LHBT-activiteiten. Voor mensen die zich zouden willen aanmelden voor Facebook is het handig om de privacy-regels goed te lezen. Je kunt een heleboel dingen, zoals een berichtenstroom of een chat-functie aan en uitzetten. Je kunt ook groepen maken en publicaties alleen voor bepaalde groepen toegankelijk maken.

Is de Facebook pagina van het RSA voor iedereen te lezen?
Er is een openbare pagina en een voor evenementen. De evenementen pagina is gesloten dus daar kunnen mensen die lid zijn van het Stadsdorp berichten plaatsen en die kunnen ook alleen door leden gelezen worden. Je kunt wel aan de buitenkant zien wie er lid is. Dat zijn de regels van Facebook. Je zou hem helemaal geheim kunnen maken, maar dan verdwijnt je zichtbaarheid. Als mensen zich nog niet prettig voelen met hun coming-out adviseer ik ze om niet op Facebook te gaan.

Is er verschil tussen Roze en LHBTQI?
LHBTQI is meer dan Roze. Roze is voor mij: lesbo’s en homo’s. Transgenders kunnen natuurlijk ook heteroseksueel zijn. Een transitie hoeft ook niet je seksuele voorkeur te veranderen. Solidariteit met genderdiverse mensen is er natuurlijk wel. Ik vind dat we niemand moeten uitsluiten, ook hetero’s niet. Je moet natuurlijk roze-vriendelijk zijn om je bij het RSA aan te sluiten.

Hoe zou jij het RSA in een zin omschrijven?
Moeilijk. Het is een plaats die het mogelijk maakt dat mensen elkaar ontmoeten. Ik vind het leuk om die gelegenheid te bieden en bij de organisatie betrokken te zijn.

Is het voor jou belangrijk als ontmoetingsplaats?
Daar heb ik over na zitten denken. Ik heb hier in de flat 5 of 6 homoseksuele mensen wonen maar dat zijn niet de mensen aan wie ik het eerst zou vragen om een pakje suiker te halen. Ik heb twee buurvrouwen die daar op een natuurlijke manier voor in aanmerking komen omdat het directe buren zijn. Met homoseksuele buren in het gebouw heb ik minder contact. Toen de borrel van het RSA hier dichtbij in de Oude Schaeper was heb ik ze wel uit genodigd en er zijn er ook een paar gekomen.

Denk je dat we binnen het RSA meer buurtgericht moeten worden?
Ik denk dat het belangrijk is dat je meer buurtgericht gaat worden omdat op een gegeven moment je actieradius kleiner wordt. Je merkt het aan de borrels.
Er kwamen gedeeltelijk andere mensen naar de borrels in de Oude Schaeper dan naar het Volkshotel. Ik kan me best voorstellen dat er op een gegeven moment zes of zeven Stadsdorpsborrels zijn. Ik denk dat de behoefte aan Roze Stadsdorspborrels voor onze doelgroep groter is dan aan de Pink Borrels (borrels in een bepaald postcodegebied) omdat die laatste voor alle leeftijden zijn. Mensen die nog carrière-gericht zijn gaan naar een borrel als ze eens tijd hebben.

Ben jij nog met je carrière bezig?
Helemaal niet. Ik ben alleen maar met reizen bezig. Bali, New York, Londen, Ibiza, Barcelona, Milaan.

Wat is het leukste dat je tot nu toe zelf hebt ervaren bij het RSA?
Het leukste is dat ik met Marijke een aantal dingen heb gedaan. We zijn op kroegentocht geweest en daardoor zijn we ook andere dingen gaan doen. Dat is een heel nieuw contact. Ik vind het leuk om de borrels te organiseren. Ik zou wel naar de film willen maar dat komt altijd net niet uit. Naar de film gaan heeft een lagere drempel dan naar een borrel gaan want je hoeft niets met elkaar, je hoeft niet te praten. Ik denk dat zeker de filmgroep op Facebook zou moeten gaan zitten. Het zou ook leuk zijn om samen naar het Roze Filmfestival te gaan. Dat moet je van te voren organiseren, want nu is een deel van de voorstellingen al uit verkocht. Ik wil volgend jaar onze borrel ook op een locatie van het festival organiseren.

Heb jij een aandachtspunt voor het RSA?
Facebook meer inzetten; voor elke activiteitenclub een eigen pagina maken, zodat iedereen die geïnteresseerd is gerichte informatie krijgt. Niet iedereen van onze leeftijd zit op Facebook of heeft een smartphone, maar met Facebook wordt je bereik enorm veel groter. Op elke pagina zou je linken kunnen zetten naar andere activiteitengroepen om elkaar op de hoogte te brengen.

Wat is het verschil met een website?
Een website is niet proactief. Daar moet je naar toe gaan. Ik ga alleen naar een website als ik iets nodig heb. Facebook komt naar jou met informatie. Een website activeert niet om naar specifieke activiteiten te gaan.

Hoe ziet het RSA er over twee jaar uit?
Ik denk dat er dan vier tot zes roze stadsgebieden zullen zijn waarbij je niet te ver bij elkaar vandaan moet wonen. Ik ga twee tot drie keer in de week naar mijn moeder in Buitenveldert en dat is zeker twintig minuten fietsen; dat zou ik niet voor iedereen doen. Een paar boodschappen halen voor iemand in de buurt bij de supermarkt om de hoek dat zou ik wel doen. Als je naar een zorgfunctie toe wil dan moet iemand bijna binnen 500 meter afstand wonen. Een vriend van mij zit nu in het revalidatiecentrum de Overtoom, niet ver weg, en ik dacht ik zou wel even langs kunnen gaan, maar dat ligt niet op mijn natuurlijke route, dus ik ben nu twee dagen thuis en nog niet geweest, dat moet ik echt inplannen. Het is makkelijker als je onderweg in je buurt mensen kunt ondersteunen. Je kunt sowieso niet vijf mensen tegelijk ondersteunen. En de hulp kan natuurlijk nooit een vervanging worden van mantelzorg, het moet geen mantelzorg worden.

Wat is het verschil voor jou tussen mantelzorg en boodschappen doen?
Mantelzorg vind ik een verantwoordelijke verplichting terwijl even boodschappen doen meer te maken heeft met: ik ga toch boodschappen doen en ik kom een kopje koffie drinken. Zorgen is iets anders dan hulp. Het RSA kan nooit de zorg vervangen. Ik denk dat het meer emotioneel zorgen voor elkaar is binnen het RSA, verder moet je gebruik maken van de zorgmogelijkheden die er al zijn. Een vriend van mij is vijf jaar geleden overleden aan kanker. Daar zat een hele zorggroep omheen, maar ik wilde niet de verplichting aangaan om daar in te participeren, zo’n relatie hadden we niet, dus ik ging met hem koffiedrinken.
Je moet echt iets opbouwen om eventueel te willen zorgen en daarom moet je nu contacten opbouwen voor over acht tot vijftien jaar.
Misschien moet je met zijn allen wel een gezamenlijke vakantiebestemming bepalen waar je elkaar in een andere setting kunt ontmoeten en op een andere manier kunt leren kennen.

Heb je een suggestie?
Ik zou zeggen Bali. Iemand anders zou misschien Thailand zeggen. Wij komen regelmatig op Bali en huren altijd hetzelfde huis. In dat huis is een groot aantal terugkerende mensen. En we hebben een goede band opgebouwd met mensen die daar permanent wonen, expats én lokale bewoners. Je komt in een vertrouwde omgeving en kan mensen adviseren die in dezelfde streken reizen.

Is dat niet een beetje elitair, Bali, Thailand?
Het kan ook Vlieland zijn, maar vergis je niet, Bali is niet elitair, je kunt er heel goedkoop naar toe, buiten het seizoen kost een retourticket €350 en eten en drinken kun je er voor een tientje per dag, wij koken daar nooit zelf.
Het Roze Stadsdorp is per definitie enigszins elitair als je het over kosten hebt. Als je uit gaat, naar een borrel of een film, dan ben je gauw een tientje of meer kwijt en er zijn mensen in onze doelgroep voor wie dat een hoop geld is. Ik vind het wel belangrijk om te kijken of we ook gratis activiteiten kunnen organiseren of bezoeken.
Het is ook best lastig om mensen te ondersteunen die in een wat mindere positie zitten want die willen dat vaak niet vanuit een soort schaamtegevoel en blijven dan weg.

Verhouding mannen vrouwen?
Je moet als RSA wel mannen blijven aantrekken. Daarnaast moeten de mannelijke leden andere mannen benaderen om lid te worden. Er zijn ook mannen die niet geïnteresseerd zijn in een netwerk met vrouwen. Voor vrouwen is er minder, dus daarom zal het RSA misschien makkelijker vrouwen aantrekken; hoewel de mannenclubs ook afbrokkelen.

Wil je nog iets kwijt dat ik niet gevraagd heb?
Ik vind het jammer dat RSA niet in de agenda staat van de Lesbo-code.
De PR moet veel breder getrokken worden en we zouden veel meer gebruik moeten maken van onze kanalen. Het zou ook duidelijk moeten worden welke expertises leden hebben zodat je die kunt inzetten. Ik wil zelf ook wel mensen actief aanspreken als ik denk dat ze iets in huis hebben voor het RSA. Het zijn vaak dezelfde mensen die iets doen.
Het RSA moet ook een financiële stroom krijgen. Ik ben niet voor lidmaatschapsgeld maar er mag zeker een vrijwillige bijdrage gevraagd worden.
Je moet geen dure zalen gaan huren, maar gebruik maken van gratis faciliteiten.
Wat betreft de vraag en aanbod site die er gaat komen vind ik dat er soms best iets betaald mag worden voor diensten, geen commerciële prijzen, maar een tientje om haar te knippen, of voor een concertje, waarom niet. Het moet voor beide partijen aantrekkelijk zijn. Wij eten vaak met vijf mensen samen. De vijfde persoon kookt niet, maar neemt de anderen eens in de zoveel tijd mee uit eten.

Ik vind het RSA nog steeds een prettige organisatie. Ik hoop dat het verder wortel schiet.